[سُوۡرَةُ البَقَرَة : 60]
وَإِذِ اسْتَسْقٰى مُوسٰى لِقَوْمِهِۦ فَقُلْنَا اضْرِب بِّعَصَاكَ الْحَجَرَ ۖ فَانفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا ۖ قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ ۖ كُلُوا وَاشْرَبُوا مِن رِّزْقِ اللَّهِ وَلَا تَعْثَوْا فِى الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ
هغه وخت در ياد کړئ چي كله موسى (ع) د خپل قوم له پاره اوبه وغوښتلې، نو موږ وويل چي پر فلانۍ تيږه په خپله همسا ګوزار وکړه – چي بيا له هغې څخه دولس چينې وخوټېدې؛ بېشکه هره قبيله وپوهېده چي له كومه ځايه خپلې اوبه واخلي. (په هغه کښي دا لارښودنه شوې وه چي) د الله له لوري درکړاى شوې روزي وخورئ، وڅښئ او په ځمكه کښي ورانى مه كوئ.
Comments
Post a Comment